Mały Miś

Metody

CLIL (Content and Language Integrated Learning)- nowoczesna metoda nauczania języka obcego, polegająca na integrowaniu treści zawartych w podstawie programowej z edukacją języka obcego. Dzięki Metodzie CLIL, część programu edukacji przedszkolnej przedstawiona zostaje w języku angielskim. Dzięki temu, podopieczni „Małego misia” traktują język obcy jako naturalne narzędzie komunikacji. Metoda CLIL jest rekomendowana przez europejską Komisję na rzecz promowania nauki języków obcych i różnorodności językowej.
Odnośnik do str.10 z bingo

Metoda Total Physical Response
Metoda TPR opiera się na rozumieniu wykonywaniu i rozumieniu instrukcji wydawanych przez nauczyciela. Mali uczniowie nie muszą utrzymywać werbalnego kontaktu z nauczycielem, wystarczy, że wypełniają jego polecenia.. Kolejnym oczekiwanym etapem jest gotowość dzieci do wydawania poleceń swoim kolegą i koleżankom. W rezultacie dzieci uczą się języka angielskiego poprzez działanie – w większym stopniu przez fizyczne reakcje niż dzięki werbalnemu powtarzaniu.

Metoda audiowizualna
Polega na prezentacji nowego materiału językowego w audiowizualnym kontekście w celu uczenia się poszczególnych umiejętności słuchania, czytania, mówienia. Uczniowie pod kontrolą nauczyciela poznają i liczą struktury, które później będą mogli zastosować.

Metoda komunikacyjna
Zgodnie z tą metodą wszystkie sytuacje mające miejsce na zajęciach są pretekstem do komunikowania się. Komunikacja ma miejsce w sytuacji, w której występuje: luka informacyjna, możliwość wyboru treści i form językowych, a także reakcja rozmówcy. Pełna komunikacja jest połączona z celowością. Reakcja rozmówcy winna zaspokoić oczekiwania komunikacyjne inicjatora rozmowy (feedback).

Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne
W metodzie tej wykorzystuje się wspólne zabawy ruchowe wzbogacone ćwiczeniami jogi, które pomagają w opanowaniu prawidłowego sposobu oddychania, kształcą równowagę i umiejętność skupiania uwagi. Poza tym stosowanie są tu również ćwiczenia i zabawy ogólnorozwojowe z elementami gimnastyki korekcyjnej w celach profilaktycznych. Oprócz tego celem tej metody jest poznanie własnego ciała, zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa, ułatwienie nawiązywania kontaktu z innymi dziećmi, współpraca
z partnerem i grupą.

Metoda Dennisona (kinezjologia edukacyjna), znana także jako „gimnastyka mózgu”.
To metoda terapii i twórczej pracy z dziećmi oparta na znajomości wpływu wzorców ruchu na obszary mózgu odpowiedzialne za pamięć i zdolność uczenia się. Metoda stosowana zarówno w pedagogice specjalnej (dysleksja, dysgrafia, ADHD etc.) jak i w pracy z dziećmi wybitnie zdolnymi dla wspomagania geniuszu. Opiera się w praktyce na seriach ćwiczeń ruchowych, które działają pobudzająco na mózg i system nerwowy. Celem tej metody jest aktywizowanie obu półkul mózgowych, polepszenie koncentracji, myślenia, rozwój ruchowy, emocjonalny, intelektualny.

Pedagogika zabawy
To nazwa metodycznych poszukiwań ułatwiających pracę z grupą, proces uczenia się. Daje możliwości rozwoju w atmosferze zaufania, wzajemnej akceptacji. Umożliwia bliższe poznanie samego siebie, a tym samym lepsze komunikowanie się z pozostałymi dziećmi w grupie. Szeroki wachlarz zabaw obejmuje między innymi zabawy ułatwiające wejście w grupę, poznanie nowego otoczenia, zabawy rozluźniające i odprężające. Celem stosowania tej metody jest pogłębienie umiejętności współpracy z innym dziećmi oraz integracji z nauczycielem, likwidacja lęku, strachu, napięcia mięśni oraz psychicznego, wyzwolenie aktywności twórczej.

Metoda opowieści ruchowej wg J. C. Thulina.
To opowiadanie przez nauczyciela bajki, opowieści, jakiegoś wydarzenia, które skłania dzieci do ruchowego interpretowania usłyszanych treści. Celem stosowania tej metody jest rozwój fantazji, ożywienie i wytworzenie miłego nastroju, wyrobienie umiejętności sprawnego i estetycznego poruszania się oraz hartowanie organizmu.

Elementy stymulacji polisensorycznej wg pór roku.
Zajęcia z zastosowaniem elementów tej metody umożliwiają poznanie przez patrzenie, słuchanie, dotykanie, wąchanie i smakowanie, czyli tworzenie globalnego wielozmysłowego obrazu danego pojęcia. Podstawą prowadzenie zajęć jest kalendarzowy rytm przyrody- pory roku do których są przypisane zjawiska atmosferyczne, żywioły, wrażenia wzrokowe, słuchowe, dotykowe, czy smakowe. Każdej porze roku przypisany jest: kolor, zapach, smak, żywioł, instrument muzyczny. Metoda ta dostarcza dzieciom bodźców zmysłowych. Cel: dziecko dostrzega i nazywa zjawiska atmosferyczne związane z porą roku: wiatr, deszcz, burza, śnieg, korzysta z wszystkich zmysłów podczas obserwacji przyrodniczych. Oprócz tego metoda ta przyczynia się do budowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa (dziecko osiąga pewną orientację w otoczeniu dzięki dopływowi bodźców otaczającego je świata).

Metoda „odimienna” Ireny Majchrzak
To metoda, która wprowadza dzieci w świat pisma. „Odimienna” ponieważ imię jest kluczem otwierającym świat pisma, dzięki temu dziecko rozumie, co czyta. Według Ireny Majchrzak rozumienie słowa powinno wyprzedzać umiejętność czytania, bo nie litery się czyta, tylko sens. Od początku dziecko wchodzi w świat pisma jako w świta znaczeń, a nie izolowanych liter. Najważniejszy w tej metodzie jest akt inicjacji, który polega na napisaniu wraz z dzieckiem jego imienia. Powstają w ten sposób etykiety z imionami wszystkich dzieci w grupie. Według tych etykiet projektuje się różnego rodzaju zabawy, dzięki którym dziecko zapamiętuje wygląd swojego imienia, imion kolegów i koleżanek, z czasem poznaje szczególnie litery, poszukuje liter jednakowych i innych, porównuje, przelicza, głoskuje, sylabizuje i czyta…To oczywiście ogromny skrót, ale akt czytania przeradza się tu w spontaniczną zabawę, często przy muzyce, z włączeniem elementów ruchu, działań plastycznych itd. „Ściana pełna liter” daje szansę dzieciom na indywidualne zainteresowanie się światem pisma, gdy tylko ma na to ochotę, a nie wtedy gdy skończy 6 lat.

Elementy metody Batti Strauss
Metod ta ma na celu przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej. Dzieci słuchają aktywnie, to znaczy wykonują proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela. Metoda ta daje dzieciom możliwość wystąpienia w roli współwykonawcy lub dyrygenta, kształcenia wyobraźni dźwiękowej, uczestniczenia w utworze muzycznym.

Bajki relaksacyjne
Są rodzajem bajek terapeutycznych, wykorzystuje się je do wywołania stanu uspokojenia, odprężenia i można je zastosować w każdej sytuacji, w której pożądane są wymienione cele. Ich fabuła dotyczy różnych sytuacji wzbudzających lęk, a celem jest uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie we wzroście osobistym.

Techniki plastyczne
Celem stosowania różnych technik jest wzrost zainteresowania sztuką plastyczną, pobudzenie do twórczego działania, ekspresji. Stosujemy następujące techniki plastyczne: rysunkowe, malarskie, wydzierankowe, stemplowanie, lepienie z mas, collage.

Metoda Dobrego Startu została opracowana przez Martę Bogdanowicz.
Ma na celu równoczesne rozwijanie funkcji językowych, spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych i motorycznych a także integracji percepcyjno-motorycznej czyli współdziałania pomiędzy nimi. Funkcje te są podstawą do czytania i pisania, dlatego usprawnianie, kształtowanie lateralizacji, orientacji przestrzennej są potrzebne dzieciom, które rozpoczynają naukę czytania i pisania.
Zajęcia prowadzone tą metodą prowadzą,, do wyższego poziomu rozwoju i współdziałania mowy i myślenia i funkcji spostrzeżeniowo-ruchowych.”; Poprzez wykonywanie zadań dochodzi do prawidłowego wykonywania czynności ruchowych w zgodzie z czynnościami poznawczymi, we właściwym czasie i przestrzeni. Metoda Dobrego Startu kształci również umiejętność rozumienia i posługiwania się symbolami abstrakcyjnymi. Ma to szczególne znaczenie właśnie dla dzieci, które podejmują naukę czytania.

Dziecięca matematyka
To metoda mająca na celu rozwijania zdolności umysłowych dzieci wraz z ich edukacją matematyczną opracowana przez Edytę Gruszczyk-Kolczyńską.
Jest ona wynikiem długoletnich badań autorki nad zjawiskami i przyczynami niepowodzeń szkolnych w uczeniu się matematyki. Jej realizacja pozwala u dzieci rozwinąć możliwości umysłowe oraz uzdolnienia do uczenia się matematyki w szkole. Efektywność wspomagania rozwoju, a także wyniki edukacji matematycznej zależą od korzystnego dopasowania treści kształcenia do możliwości rozwojowych dzieci. Różnice indywidualne w tempie i rytmie rozwoju umysłowego dzieci sprawiają, że realizowanie tradycyjnych programów, z podziałem na grupy wiekowe, nie wspomagają dzieci w rozwoju, a mogą powodować jego zwolnienie lub zahamowanie u konkretnych dzieci. tej metodzie nie stosuje się tradycyjnego podziału treści kształcenia ze względu na wiek dzieci.

Elementy dramy
Drama jest metodą pedagogiczną, która sprzyja wydobywaniu i rozwijaniu najbardziej pożądanych cech osobowości człowieka. Wykorzystuje ona naturalną skłonność  dziecka do naśladownictwa, sprzyja rozwijaniu aktywności intelektualnej, emocjonalnej i ruchowej. Drama wzmacnia więź koleżeńską i grupową oraz poczucie współpracy i współodpowiedzialności. Metoda ta odrywa dziecko od codziennej rzeczywistości, rozładowuje kompleksy i napięcia psychiczne, pomaga w nawiązywaniu emocjonalnych kontaktów z rówieśnikami, rozbudza wiarę we własne siły. Drama polega na wczuwaniu się w role, na improwizacji, która angażuje ruch, gest, mowę, myśli i uczucia. Głównym sposobem pracy w dramie jest bycie w roli. Polega ona na tym, że dziecko jest sobą w nowej roli, nieznanej sytuacji.